Θα καθίσουμε ημιθανείς και ακέραιοι
Να την υποδεχτούμε
Θα είμαστε νέοι και πάλι
Κι ας είναι τα κόκκαλα μας γερασμένα
Θα ανθίζει η φιλία μας και θα μοσχοβολά
Γύρω στις γλάστρες που ποτίσαμε
Παντού θα ανοίγει σαν ανθός
Ζωντανή η κάθε μας ανάμνηση
Καταχωρημένη σε τέλειες διαστάσεις ομορφιάς
Εσύ θα κάθεσαι στην κουνιστή σου πολυθρόνα
Κοροϊδεύοντας τις γραμμικές διαστάσεις
Όλους τους ψευτο-αιώνες ,
Εκείνοι, σαν έκπτωτοι θεοί που είναι,
θα μονολογούν με αποτροπιασμό :
-«Δεν τους είδα ποτέ και δεν τους πήρα τίποτα»
εγώ θα σου διαβάζω ποιήματα
και θα σε κανακεύω με τα λυτά μαλλιά στον ήλιο
και τσάι γιασεμιού
Υπόσχομαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου