Άγιοι δεχτείτε με ανάμεσά σας

Άγιοι δεχτείτε με ανάμεσά σας
Έστω και σαν κομπάρσο.

Εσείς αξιωθήκατε την λήθη του πραγματικού
Και την μνήμη του Απώτατου

Τα πρόσωπα σας μου γνέφουν μέσα
Aπό τις αρχαίες ελαιογραφίες
Τόσο καιρό.

Επιτρέψτε μου να εκπληρώσω στο ανάμεσο σας
Tο πιο ελάχιστο

Θυμάμαι έναν καντηλανάφτη από τα παιδικά μου χρόνια
Πόσο ευτυχής κι ασήμαντος ανάμεσα στα εικονίσματα που τρέμαν
Εγώ παιδί αδοκίμαστο έπαιζα στην αυλή της εκκλησιάς
την σπαρμένη με άγριο χαμομήλι
Συντροφιά με τον Μιχαήλ και τον Γαβριήλ

Απορούσα με τον γέρο καντηλανάφτη
Μέσα στα σκοτάδια πάλευε με τα κεριά
έξω ο ήλιος χαϊδολογούσε τα μαλλιά του Μιχαήλ.

Δεν σάλευε καθόλου
μόνο με κοιτούσε αγέλαστος ,
σαν να διάβαζε ήδη το μακρινό μου μέλλον.

Άγιοι δεχτείτε με ανάμεσά σας

Χαμένη έχω την παιδική μου όραση

Μονάχα τούτη η φτιασιδωτή ευλάβεια μου απόμεινε

Όπου έξω ο ήλιος λάμπει
Κι εγώ παλεύω με τις σκιές αγίων που έχουν όλοι πεθάνει.