Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Τι εστί Έλλην; Στα αλήθεια γνωρίζουμε;



Εδώ και αρκετό καιρό κυκλοφορεί η άποψη ότι οι κάτοικοι του συγκεκριμένου γεωγραφικού διαμερίσματος ονομαζόμενου Ελλάδα, είναι εκλεκτός λαός. Ακούμε εδώ και χρόνια τις διάφορες θεωρίες που κυκλοφορούν, σχετικά με το ελληνικό γονιδίωμα και την μοναδικότητα του. Υπάρχει επιστημονική βάση σε αυτό; 

Τι είναι το πολυσυζητημένο Ιχώρ στις φλέβες του Έλληνα και κατά πόσον σηματοδοτεί τη θεϊκή καταγωγή του; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να δοθεί μόνο εάν θέσουμε ένα βασικό ερώτημα στον εαυτό μας : 
- Τι εστί Έλλην; Στα αλήθεια γνωρίζουμε;
Όλος ο πλανήτης είναι Ελλάς. Κατοικημένος από ελληνικά φύλλα. Ο Έλλην προήρθε από άλλη σφαίρα (μη υλική), για αυτό και ως σήμερα η λέξη Ελλάς είναι Ιδεατό για όλο τον πλανήτη και εκπροσωπεί ένα ολόκληρο σύστημα αξιών.

 Ο Έλλην της γης προήρθε από την έκπτωση (πιο συγκεκριμένα από μια σειρά εκπτώσεων) -που είχε ως  αποτέλεσμα την υλοποίηση των Ελλήνων με μορφή σωμάτων και τη ταυτόχρονη διατήρηση ενός πνευματικού εσωτερικού σώματος,  που Υφίσταται Αέναο στον Ιδεατό Κόσμο (βλέπε : κόσμος των Ιδεών του Πλάτωνος). Σταδιακά και με το πέρασμα του χρόνου, υπήρξε διείσδυση στα σώματα αυτά και άλλων οντοτήτων πνευματικά συμβατών. Ολόκληρος ο πλανήτης αυτή τη στιγμή παρουσιάζει μια Πανσπερμία σε είδη ανθρώπων και όχι μόνο.  Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η παραφιλολογία που σκοπό έχει την έπαρση και όχι την ουσία του θέματος, όλων των ψευτογκουρού,  που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προβολή τους και τίποτε άλλο. 

Ας το εμπεδώσουμε ότι η σημερινή γεωγραφική Ελλάδα, δεν θα επιβιώσει αλλά θα ενσωματωθεί σε όλη τη μεγάλη Ελλάδα, που είναι ο πλανήτης  γη. Το σημερινό αποκαλούμενο  ελληνικό έθνος είναι ένα σύνολο φοβικών ανθρώπων, πολύ συχνά Υβριστών του Πνεύματος, «ανθρώπων» φανερά «απομακρυσμένων» και «αποξενωμένων» από την  Ιδέα Ελλάς. Το Πνεύμα Ελλάς λοιπόν, γιατί περί πνεύματος πρόκειται, που στις μέρες μας καπηλεύονται λύκοι με μορφή προβάτου και δήθεν μεγάλοι πατριώτες, ζει έως σήμερα σπαρμένο σε όλη την γη , είναι αθάνατο …και κανείς δεν γνωρίζει ..ούτε «που είναι, ούτε που πάει».

 

  «μὴ θαυμάσῃς ὅτι εἶπόν σοι, δεῖ ὑμᾶς γεννηθῆναι ἄνωθεν. τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλ᾽ οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει. οὕτως ἐστὶ πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος»

«τὸ γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκός σάρξ ἐστι, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ Πνεύματος πνεῦμα ἐστί»

(Ἰω. γ´ 1-21)

 

 Οι ψευδαισθήσεις μεγαλείου δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε παραπάνω αυτή τη στιγμή παρά μόνο νέες αιρέσεις και καπήλευση ψυχών. Το νου σας.



 Από το «σκόρπιες σκέψεις» Ι.Λ.

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Για τον Μιχαήλ-Αλέξανδρο Ξ.


Είναι πάλι κοντά
Τα όντα των αστεριών
Με τα όντα της γης
Φίλε χαιρετώ το κουράγιο σου
Να πεθάνεις τον καιρό
Που τόσα μυστικά
Φανερώνονται στο μυαλό μας
Που και οι τάφοι μας
Λάμπουν σε κάποιο μακρινό αστέρι
Φιλέ ακριβώς τώρα αποφάσισες να είσαι νεκρός
Τώρα που οι σκέψεις μας κατατρώνε το σύμπαν
Αστερισμοί πλησιάζουν το μυαλό μας
Μήπως θα σε βρω;
Σήμερα είναι Άνοιξη
Αύριο είναι Φθινόπωρο
Φίλε χαιρετώ το κουράγιο σου
να επαναλάβουμε τη μέρα μας.

7-7-2005

Κοίταξε, ένα ενδιάμεσο ολόκληρη τη ζωή μας.


Κοίταξε. Ο χρόνος μου είναι περιορισμένος.
Δεν μπορώ μήτε να γράφω, μήτε να εξιστορώ.
Η ίδια ιστορία-επανάληψη-μεσα και πάνω μας. Λαθεμένα πιστεύουμε το αντίθετο.
Γι αυτό επιμένω και σου λέω : Κοίταξε. Εκεί που οι άλλοι δεν βλέπουν.
Μοναχά αυτό.

Δεν αδιαφορώ για τις λέξεις,
Οι λέξεις αδιαφορούν για το νόημα.
Κοίταξε. Κουράστηκα να επεξηγώ τη νοηματική ζωή μας.

Είμαστε άλαλοι.

Επικοινωνούσαμε πάντα με νοήματα.
Λαθεμένα πιστεύαμε το αντίθετο.

Κοίταξε. Δεν είμαι εκεί.
Απατημένη από το συναινετικό σιωπητήριο.



Κοίταξε, ένα ενδιάμεσο ολόκληρη τη ζωή μας.

Μια φορά και έναν καιρό σε αληθινά παραμύθια

Θα έρθει κάποτε μια άνοιξη που θα είναι ολόδική μας
Θα καθίσουμε ημιθανείς και ακέραιοι
Να την υποδεχτούμε
Θα είμαστε νέοι και πάλι
Κι ας είναι τα κόκκαλα μας γερασμένα
Θα ανθίζει η φιλία μας και θα μοσχοβολά
Γύρω στις γλάστρες που ποτίσαμε
Παντού θα ανοίγει σαν ανθός
Ζωντανή η κάθε μας ανάμνηση
Καταχωρημένη σε τέλειες διαστάσεις ομορφιάς
Εσύ θα κάθεσαι στην κουνιστή σου πολυθρόνα
Κοροϊδεύοντας τις γραμμικές διαστάσεις
Όλους τους ψευτο-αιώνες ,
Εκείνοι, σαν έκπτωτοι θεοί που είναι,
θα μονολογούν με αποτροπιασμό :
-«Δεν τους είδα ποτέ και δεν τους πήρα τίποτα»
εγώ θα σου διαβάζω ποιήματα
και θα σε κανακεύω με τα λυτά μαλλιά στον ήλιο
και τσάι γιασεμιού
Υπόσχομαι




Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

ΖΗΤΕΙΤΑΙ


Δεν πρέπει να είναι έτσι η αγάπη



Απόγευμα. Η αυτοκρατορική μου απομόνωση
ανακατώνει τα μαλλιά μου με το αόρατο χέρι της
η σάρκα μου περισσεύει και σέρνεται σαν παλιό ρούχο

Α, δεν πρέπει να είναι έτσι η αγάπη
Δεν είναι ότι λείπεις
Μα θέλω μοναχά να γυμνωθώ ξανά εμπρός σου
Να ξεντυθώ το τελευταίο μου ψέμα

Τόσο πολύ σε ζήτησαν οι ώρες μου
που ο κάθε λόγος μου κενός γυρίζει πίσω
Σώπασα τόσο βαθιά που έχασα τον ήχο της φωνής μου
Πεινώ και διψώ

Διψώ για το φιλί σου, όπως ένα μωρό διψά για τον κόρφο της μάνας του.
Έφερα τη ζωή μου ως εδώ, στη μεγάλη προσμονή της παρουσίας σου
Πάλεψα μαζί σου, σώμα με σώμα, νικήθηκα και είμαι νικήτρια.

Έφερα το μικρό παιδί που κρύβω στον κόρφο μου
Προσάναμμα στο ολοκαύτωμα σου.


Τα τραύματα της λύπης να σωπάσουν τώρα
Κι οι υποσχέσεις να εμπορευτούν άλλου την πραμάτεια τους
Ας βγουν οι ευαισθησίες να περπατήσουν μονάχες στη βροχή

Κι ας βγούμε στον κίνδυνο οι θαρραλέοι.
Δυο μάτια σκέπτονται το πυκνό τους μέλλον ακατάληκτα
-δεν έχει σημασία η σημασία είναι αλλού-
Μια μέρα θα έρθει που ο διπλός εαυτός μας θα ενωθεί.

Ας βγούμε στον κίνδυνο οι θαρραλέοι.




Ειρωνικόν ή αμφίθυμον.




Πρώτη φορά γνωρίζω μεγαλύτερο εγωιστή από εμένα.
Δεν βγάλαμε καμία συνεννόηση, μαλώσαμε άσχημα. Νιώθω όμως πολύ καλυτέρα για τον εαυτόν μου. Δεν είμαι το μεγαλύτερο καθίκι του σύμπαντος. Υπάρχουν και χειρότερα.
Ευτυχώς ο καλός θεούλης με έκανε έξυπνη, όμορφη, τέλεια μέσες άκρες…
Να πάει να γαμηθεί ο μαλάκας !..
Αχ, ανακούφιση. Πόσο υπέροχο άτομο είμαι.

Υποσημείωση : Αναδιπλώσου και δέξου όλα τα σημάδια.

Για σκέψου...




Ο άνθρωπος διαλύεται στη ζωή με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σκέφτεται :

Ως νεφεληγερέτης!

Ημερολόγιο 2006




Όταν κάποιος λέει : Εγώ δεν έχω Θεό – καλώς το λέει.

Το Εγώ δεν έχει ποτέ Θεό.

Το κέντρο του Ηλιακού μας συστήματος δεν είναι ο Ήλιος. Είναι το Πνεύμα.